Ha, dat slakkenverhaal dus..
Prachtige metafoor, die allerlei herkenning opriep.

Wat gebeurt er als iets je triggert? Wat doe je dan?
Oplossing aanreiken?
Verklaring zoeken?
Aanmoedigen om vol te houden?
Link leggen naar het geloof?
Emoties voelen?
Een diversiteit aan reacties kwam er los.
Welke springt eruit, herken jij bij jezelf? Zegt veel over hoe het er aan toegaat in jouw binnenwereld, je denken en voelen.

Hoofd
Mag het ongemak van het open eind er zijn, vroeg ik me af.
Met het denken, ons hoofd, weten we wel raad. Onze westerse cultuur staat er bol van, we denken wat af. We ‘vinden wat’, van dit en van dat, van alles en iedereen, én van onszelf! Hoe het is, en hoe het zou moeten.. We oordelen wat af. Iets met controle, alles willen beheersen??
Ons hoofd maakt overuren. Maar het lijkt soms of het daar blijft steken. Een verband met vermoeidheid, onrust, stress en spanning?
Herken jij je in zo’n wandelend hoofd?

Kom uit je hoofd
Ga voelen! Voel wat je lichaam je wil vertellen. Je rug, nek, hoofd, schouders, spieren, buik, adem.. Luister er naar! En doe het, dat wat je lichaam je vraagt. Dát is nog eens verdragen!
Het kan best zijn dat dat een nogal rigoureuze streep trekt door je plannen. Door wat jij denkt te (móeten) doen? Te (móeten) kunnen?

Stop
Met meningen, denkbeelden, overtuigingen, oordelen die je belemmeren.
Met denken dat je het met DENKEN kunt oplossen.
Met het stemmetje ‘niet zeuren, gewoon doorgaan’.
Met wegstoppen en onderdrukken van signalen van je lichaam en je gevoel.
Met leven uit balans.
Met ploeteren in je eentje.
Ga verdragen!

VERDRAGEN
Dat je het soms gewoon niet weet.
Dat het leven onvoorspelbaar is.
Dat het je (nog) niet lukt.
Ik kan niet alles, ik hoef niet alles.
Het leven is vallen en opstaan.
Ik kan het niet alleen.
Emoties (kunnen) heftig zijn.
Onaf mogen zijn van jezelf.

In verdragen zit aanvaarden, ‘het is wat het is’, overgave, tevreden zijn.
Het is ten diepste VREDE vinden: met jezelf, met God, met de ander, met de omstandigheden.

Veel verdraagzaamheid gegund!