Ik zie, hoor, of lees iets..

Het begint te stromen, woorden ploppen op.
De drang om te schrijven groeit, behoefte om te delen, jou mee te laten kijken met wat ik zie! Schrijven, ik geniet er van.
Een beetje mijmeren, spelen met woorden, puzzelen, strepen en schaven.
Het is leuk om te posten.
Ik verwonder me over jullie reacties, cadeautjes zijn het!
Blijkbaar roepen mijn schrijfsels herkenning op.

Leuk en spannend
Daar is het weer.
Zodra ik op de knop van posten klik, voel ik spanning opkomen.
Wat gebeurt er?
Is het de onervarenheid van op mijn 61e invoegen op de snelweg van de social media?
Misschien.. hoewel, ik krijg energie van nieuwe uitdagingen.
Het is leuk, die sprong in het diepe van het onbekende!

Verder speuren
Gaat het over kwetsbaar zijn?
Het laten zien van kwetsbaarheid, en vooral ‘wat VINDT die ander er van’?
Mijn leven kent haar littekens op dat gebied. En wie heeft ze niet??
De vraag is, wat doe je er mee? Juist na het delen van een stukje kwetsbaarheid krijg ik mooie, soms heel persoonlijke reacties.
Dat is verrijkend, een inkijkje geven in kwetsbaarheid verbindt!

Natuurlijk WEET ik dat allang.
Het gaat om DOEN, om DURVEN vooral.
Durven gaan over de muren van mijn ooit zorgvuldig opgebouwde bastion van ‘sterk zijn, niet voelen, dan is het er niet’ en ‘laat je niet raken, te veel pijn’.

Dus kiezen
Wat wil ik? In mijn eentje blijven zitten achter mijn veilige muurtje?
Of de snelweg op, verbinding ervaren bij het delen van stukjes kwetsbaarheid? Ik kies optie 2. Oefenen door DOEN.
Het maakt je spier van kwetsbaarheid sterk. In kwetsbaarheid schuilt kracht. Zoals ik ben, is goed genoeg!

Tempo van genade
Eén van de cadeautjes na mijn post over LUMMELEN was: ‘wat je schrijft doet me denken aan David Murray, leven in het tempo van genade’.
Dat raakte me.
Met mildheid en genade naar jezelf KIJKEN, dat is heel wat.
Maar in het TEMPO van genade LEVEN, dát gaat diep!
Dus óók in het tempo van genade leven bij het laten zien van je kwetsbaarheid.

Vorig jaar kreeg ik het advies blogs te schrijven, me zo laten zien als coach.
Ik reageerde ‘Echt niet! Dat kan ik niet!’
Haha, het was meer ‘niet durven’.
En zie nou. In het tempo van genade leven..

Cadeautje!