Wat een overvloed! Om stil van te worden.
‘Zomaar’ gekregen.

Ontvangen
Soms gaat het niet vanzelf.
Ontvangen vraagt open handen. Het vraagt een open hart!
En daar kan de angel zitten. Door wat je meemaakt, ervaringen met iets of iemand die pijnlijk zijn, je overweldigd hebben, ben je je hoe langer hoe meer gaan sluiten. Zo gaat het.

Wat je doet?
Woorden als dichttimmeren en muren metselen, ze spreken voor zich. Manieren om niet te voelen. Het gaat misschien niet eens bewust. Het zijn patronen geworden om emoties buiten te houden. Ze te negeren, onderdrukken, bagatelliseren.

Wat je merkt?
Je ervaart onrust, veel of juist geen emoties, van alles in je lichaam..
Het is zeurend aanwezig, kost een berg energie om weg te duwen.
En dan maar hopen dat het blijft zitten waar je dat gevoel weggestopt hebt. Minder afleiding door de vrije tijd in de vakantieperiode, nog harder werken om het er onder te houden. Zoeken naar houvast bij van alles en iedereen. De plek waar het echte werk te doen valt, je loopt er met een boog omheen. Vind er niks van. Je doet het niet expres!

Verlangen
Je doet zo onvoorstelbaar je best. Je verlangt naar echt contact, van hart tot hart; naar jezelf te kunnen zijn, zonder te hoeven vechten of het te moeten uitleggen; naar vreugde. Dat diepe verlangen van binnen, om te kunnen leven vanuit je hart, blijft knagen.

Hoe?
Hoe kom ik daar, vraag je je misschien af.
Het geheim: hoe meer je je kunt openen voor de pijn, hoe meer ruimte er komt om vreugde en blijdschap te ervaren. Vreugde en verdriet, twee kanten die bij elkaar horen in het leven. Dieper voelen, zowel het één als het ander. Niet los verkrijgbaar, schrijf ik nu met een glimlach (bekend proces).
De zon schijnt niet elke dag.

Ontvangen
De wonden van je ziel blijven.
Maar het verschil is dat ze niet meer al je ruimte innemen. Er komt meer ruimte omheen. Om te genieten, te ontvangen, te leven.

OVERVLOED