Dat is
het uithouden met jezelf, het alleen zijn verdragen, zonder weg te lopen,
of jezelf af te leiden met allerlei meer of minder nuttige bezigheden.

Kan jij dat?
Doe jij dat?
Hoe doe jij dat?

Oefening
Ik ben op het strand. Alleen dus! In mij is onrust. Oké, wees mild, het is mijn eerste keer in deze vorm. Bij oefenen hoort ongemak!

En verder?
Nee, ik voel me niet eenzaam. Ik oefen al wat langer in het alleen zijn.
Wel komt er verdriet bovendrijven, herinneringen aan vroeger.
Laat maar komen. Ze horen er bij. Nu is het vandaag.
Gisteren en vandaag, allebei even waar!

NU
Voel de zonnewarmte op je huid, het verkoelende windje, het frisse zeewater. Hoor de rollende golven stuk slaan op het strand, de meeuwen krijsen, de mensen plezier hebben. Ruik de zilte zeelucht.

Zo veel te ontvangen
Ik hoef er niets voor te DOEN. Me niet laten afleiden door wat dan ook,
maar zitten, liggen, ZIJN.
Ik mag ontvangen, opmerken en genieten.

Waarom ik zo graag aan zee ben? Die weidsheid!
Ik zie en ervaar de macht en majesteit van onze Schepper in de aanrollende golven. Wie kan dat tegenhouden?
Het maakt me nietig en klein.
Met alles wat in mij is, mag ik stil worden bij God.

Is dit nou lummelen?
Dat woord is veel te klein.
Het is verkennen, erkennen, stil worden, rusten, ontvangen, verwonderen, herstellen, genieten, opladen, en zo veel meer.

Geen doel op zich
Zie lummelen als tussenstation, even op pauze. ‘Hoe gaat het echt met mij? Nu vandaag, los van alle ruis?’
En zie het als oplaadpunt, van waaruit je weer kunt uitdelen.
Het is oefenen met leven in de Bijbelse volgorde: vanuit de overvloed van het ontvangen te kunnen geven aan anderen.

En jij?
Juist lummelen in je eentje levert je heel veel op. En jij?
Het gaat niet om mij. Zie dat persoonlijke stukje als illustratie.
Maar hoe is het met jou?
Al gelummeld vandaag? Wat is de manier die bij jou past?
Zoek het niet in de grote dingen. Begin vooral klein.

Ik ben benieuwd naar je ervaringen.