Zie je dat spel van licht en schaduw,
dansend, verspringend
de boomtoppen door?
Het is als bewegen tussen
in de schaduw blijven en tevoorschijn komen.
Laten zien wie je bent, met alles wat er is
stralend in het licht staan,
terug naar de schaduw,
in de veiligheid van onzichtbaar.
Dat heen en weer,
de reis van het leven.
Herkenbaar?

Schaduw
van het weglachen.
Van maskers waarachter je kwetsbaarheid verstopt.
Van alles wat je denkt dat ze van je vinden.
Van angst vroeg of laat door de mand te vallen, dan onderuit gehaald worden.
Van je harde werken om te camoufleren.
Van automatisme, je in een milliseconde terugtrekken en aanpassen, als ze je niet begrijpen.

Kom maar
Stap uit je schaduw in het volle licht.
Je mag laten zien wie je bent, helemaal.
Niet alleen maar samen.
Je kunt het niet alleen en het hóeft niet alleen.
Samen met iemand of meer
die je vertrouwt,
bij wie het veilig voelt
en die je tegelijk uitdaagt en aanmoedigt.
Een secure base,zo leerde ik vorige week van Jakob van Wielink van De School voor Transitie.

Oefenen, oefenen, oefenen.
Met alles wat er is
blijven in het samen.
Die nabijheid in kwetsbaarheid, dat samen in verbinding.
Wat een rijkdom!
Helend.

Kom maar
Ik nodig je uit op te staan,
te kiezen voor samen.
Je bent het waard.
Echt waar!