‘Verjaardag is een fijne dag
We vieren samen feest
Wees dankbaar dat je leven mag
Wat is God goed geweest’,
zong ik vroeger als juf met mijn kleuterklas.

Die ‘fijne dag’ en het ‘feest vieren’,
ooit met overtuiging gezongen,
blijken door de jaren soms minder simpel of vanzelfsprekend.
Al kijkend naar
wat was en wat niet was,
wat is en wat niet is,
of het zoeken hoe verder,
ontdek je meer nuances dan die ene vorm.

Vandaag ben ik jarig.

Zal ik vieren? Wat kies ik?
In deze dagen waarin herinneringen aan uitersten – leven en dood – zo voelbaar zijn? Verjaardag vieren is levenskunst, schreef ik vorig jaar. Hoe doe ik dat nu? dacht ik een tijdje ervoor.

Ik las
‘Verjaardagen dienen gevierd te worden. Ze zijn belangrijker dan een geslaagd examen of een overwinning.
Want een verjaardag vieren betekent dat je zegt: ‘Bedankt dat jij jíj bent.’
Een verjaardag vieren is het leven prijzen en er gelukkig mee zijn.
Op een verjaardag zeggen we niet: ‘Bedankt voor wat je gedaan, gezegd, bereikt hebt.’
We zeggen: ‘Bedankt dat je geboren werd en bij ons bent.’
Op een verjaardag vieren we het heden, wat er ook gebeurd is … en zeggen: ‘We houden van je.’
(H. Nouwen)

Woorden die me raken.
Zo wil ik vandaag mijn verjaardag vieren.
Het leven vieren met dierbaren.
Scherpe randjes geleidelijk zachter,
blij met wat nu is,
kiezen voor een manier die vandaag passend voelt.

Met ontroering lees ik mijn verjaardag psalm 63
‘…Want Gij zijt mij een Hulp geweest, en in de schaduw van Uw vleugels zal ik vrolijk zingen…’

Zo
vandaag samen het leven vieren.
Dankbaar.

Wat is God goed geweest!