Zou je toch zo aan voorbij gelopen zijn..

Zondagmiddagwandeling
Diep inademen. Lekker lopen.
Wandelen is ook speuren.
Kijken, veel kijken – stilstaan, inzoomen op iets kleins. Zien hoe groots het eigenlijk is.
Luisteren – stilte, krakende bomen, vogels, wind.
Ruiken – pittige dennengeur, kruidige aarde, regen.
Voelen – verend mostapijt, kriebelende grashalmen, stekend insect, lauwe regendruppels op je gezicht.
Delen – leuke gesprekjes met voorbijgangers.

Verwonderen
Wat is Gods schepping steeds weer indrukwekkend.

Verwondering ontstaat door genieten. Genieten doe je als je uit je hoofd komt, je naar je hart, je ziel gaat.
Genieten kent geen tijd. Voor je het weet ben je 7,5 km en 2,5 uur verder, vol indrukken en een serie foto’s rijker. Opgeladen.
Dank U Heere voor wat U gaf om te genieten.
Eerder deed ik het vaak anders. Wandelen ging om tempo, snelheid, record verbeteren. Werken aan mijn conditie noemde ik dat. Met een bezweet hoofd, na hijgend terug naar huis. Ook fijn soms, maar anders.

Het verschil tussen ‘presteren’ en ‘zijn’?
Zoiets..