De vruchten pluk ik graag, geniet van de smaak.
Maar snoeien en water geven bleken niet genoeg, want geleidelijk aan, zo jaar na jaar,
werd de oogst minder, struiken en vruchten kleiner.

Ik zag het wel, en liet het gaan,
wist niet wat en hoe, had het nog nooit gedaan.
En ook, ik doe al zoveel. Moet dat er ook nog bij?

Totdat
er dit jaar nog maar een paar kwijnende sprietjes bovenkwamen van de prachtige frambozenstruiken
met hun rijke oogst, ooit de trots van mijn man. Ik schrok enorm.
Néé! Dat niet!

Lucht
Ik kies: nú ermee aan de slag! Zien wat er te redden valt.
Kijkend en voelend merkte ik drijfnatte wortels, bijna verstikt door hoog groeiend mos.
Zou dat het zijn? Behoefte aan lucht?
Wat blijkt? Wortels hebben frisse lucht nodig, even belangrijk als voeding en vocht..

Het is goed, het is genoeg
Dit jaar ga ik vooral voor het verzorgen van de wortels, dat de planten kunnen groeien.
Zie eens, met tijd, aandacht en aanvaarden hoe het is kan ik meer dan ik dacht.
Zeker, het had eerder gekund, blijkbaar is het nu het moment om ‘t te ontdekken.
Zo gaat het soms, wees mild.

Of er vruchten komen? Dat zien we later wel.

O, dit schrijfsel
Zo uit het leven gegrepen.
De planten laten me in de spiegel kijken,
gratis levenslessen.
Je hebt altijd een keuze.
En ook, schenk eerst en vooral
aandacht aan je wortels, verzorg je kern.
Zorg voor voldoende lucht, voeding en vocht.
Dat is goed, dat is genoeg.
Het is zelfs meer dan goed genoeg.

Ha, wat een mooie opmaat voor morgenavond,
mijn laatste lezing voor de zomerperiode.
Het begint al te borrelen,
zin om de vrouwen in Rotterdam te inspireren met
‘Druk met ‘zijn’ – Wie ben ik?’