Best een tijdje geleden dat ik hier iets gedeeld heb.
Of ik het druk heb?
Liever zou ik zeggen,
de weken waren vol en het was veel.

Druk
ben ik een vervelend woord gaan vinden.
Het herinnert me aan de tijd dat ik me het ‘druk zijn’, zonder dat ik het wist, aangeleerd had om
erbij te mogen horen, gezien te worden,
als een schild om niet te hoeven voelen,
weg te blijven bij mijn diepste behoeftes,
als overlevingsmechanisme, zeg maar.

Niet meer
Zo wil ik niet meer leven.
Die prijs was en is me te hoog.
Het gaat ten koste van teveel.
Een gezonde verbinding
met je lichaam en je hart,
met God en met de mensen om me heen.

Levensbehoefte
Zorgvuldig plannen is een noodzakelijke levensbehoefte geworden.
Een blijvende zoektocht om op een passende manier balans te houden
tussen inspanning en ontspanning,
mijn grote verlangen om beschikbaar en dienstbaar te zijn én het tijd en ruimte maken voor rustmomenten
om nieuwe energie op te doen.

Prioriteiten
Het is continu afwegen, keuzes maken, grenzen serieus nemen.
Komt er onverwacht iets bij, moet iets anders geschrapt.
Mijn schrijfsels deze keer.
Nodig om ruimte te maken voor ‘woorden’ die anderen schreven, interviews.
Voor de Lid – maat, over de wandelgroep die ik opzette voor de vrouwen van onze gemeente.
Voor het RD Magazine van a.s. zaterdag, een persoonlijk interview over:
Wat drijft iemand in zijn of haar leven? Hoe is hij of zij gevormd?
Dat doe ik echt niet zo maar even.
Het was behoorlijk inspannend, vraagt de nodige tijd om weer te ontspannen.

Tussendoor
maakte ik ruimte voor een afspraak bij de kapper.
In welke categorie die thuishoort?
Inspannend of ontspannend? Nou nee, het was een andere.
Ik vond het spannend, heel spannend,
een nieuwe look na zoveel jaar