Een cadeautje uitpakken, daar lijkt het op, zei ze vanochtend,
Je haalt de strik, het papier eraf
en er komt wat anders tevoorschijn.

Deze keer kwam ze anders binnen.

‘Ik voel me best wel rustig. En dat terwijl de omstandigheden zo niet zijn.
Het komt denk ik dat ik meer bewuster ben om goed voor mezelf te zorgen.
Het zit in de kleine dingen.
Een bewuste keuze maken om iets te doen waardoor ik ’t prettiger vind.
En dat geeft veerkracht, moed om door te kunnen, het lijkt een soort omslag.
Ondanks al die factoren die spelen, die zwaar zijn, niet opgelost,
toch voel ik me fitter.
Het geeft een blij gevoel dat ik die bewuste keuze mag maken. Als je bewust bent dat je eerst zorgt voor jezelf, kun je ook beter voor anderen zorgen..’

Ik zie haar stralen,
zeg: ‘Nu ik je zo ontspannen zie, zie ik zo’n zachte kant van je. Laat die maar wat meer naar buiten komen.
Minder vechten, meer zacht!’

Het komt binnen
Zij: ‘Als je dat zo zegt ‘minder vechten, meer zacht’, dat voelt als een cadeau uitpakken. Dat er toch iets goeds in je zit.’

Ze schiet in de lach:
‘Het is zo anders. Zo vaak denk je ‘Doe ik het wel goed?’ en ‘Ik doe ’t toch niet goed!’
Die negatieve spiraal, die maakt je somber, lusteloos, krachteloos, moedeloos.
Nu ontdek ik dat er ook een andere kant is. Dat maakt me blij en krachtiger. Je wordt blijer van binnen, je gaat ’t voelen, er is iets goeds van binnen wat ik niet moet blijven verstoppen.’

Zo mooi!
Wat een cadeau
Dit gesprek met haar
Op deze zonnige dag

Dankbaar dit werk te mogen doen.