BLIJVEN
bij de kern. Hoe doe jij dat?
Wie weet altijd al een uitdaging,
in de decembermaand misschien zelfs extra?
Zo denkend aan je gezin, familie, werk en kerk,
in het grote aanbod van mooi, kostbaar, gezellig, leuk en fijn,
In de dynamiek van alles wat kan, wat hoort, verwacht wordt, waar je niet onderuit kan,
misschien wel moet, wat iedereen (toch gewoon) doet…
We maken lijstjes wat wel, wat niet;
en voor je het weet zit je klem, te veel, te groot.
Hoe blijf je in deze overvloed aan prikkels bij de kern, jouw kern wellicht?
Voor sommigen van ons kan het voelen als een overweldiging, verlammend.
Wat moet ik kiezen?
Blijven bij de kern
is kiezen voor waar het om draait.
Uit de maalstroom stappen van alles en iedereen,
stop zeggen tegen die eindeloze gedachtestroom in je hoofd,
stilstaan bij je hart en je lichaam.
Gaan voelen hoe het is, in jouw situatie, jouw omstandigheden,
vandaag, deze weken, dit jaar.
Zo kijkend kiezen wat past, wat nu past.
Niet álles hoeft.
Kiezen voor een paar, kiezen voor nu, kiezen voor genoeg, jouw genoeg.
Kiezen voor rust, voor eenvoud, voor de kern.
Kiezen voor open, zacht, vrij, beweeglijk, ontvankelijk, nieuwsgierig.
Blijven
in de geest van een kind dat zich verwondert over alles wat hij ziet,
een geest die zich geen zorgen maakt over de dag van morgen,
maar waakzaam en wakker leeft in het nu.
Een geest die openstaat voor genade.
Gods genade!
‘Es ist ein Ros entsprungen’
(Jesaja 11: 1)
Kom, verwonder je!
Ik wens je van harte gezegende Kerstdagen.