Er zijn van die momenten
die uitstijgen
boven alle geraas, tumult
van buiten en van binnen.
Momenten
van samen
in stilte.
Elkaar in de ogen kijken
zonder woorden.
Niet vluchtig, maar blijven kijken.
Elkaar zien
met alles wat er is.
Het mooie, het minder mooie,
het rauwe,
het echte.
Onopgesmukt.
Niks te moeten,
niet te hoeven bewijzen of te verdienen,
of leegtes te vullen.
Onze ogen,
spiegels van je ziel.
Ik zie jou, jij ziet mij.
Weten diep van binnen het is goed.
Momenten om te koesteren,
op te laden.
Zo kostbaar, zo puur.
Adem voor je ziel.
