Dit kan zo niet langer. Het is afgelopen, weg ermee!
Een flinke regenbui als laatst
en met goed fatsoen kom ik niet meer (droog) over m’n tuinpad.

Natuurlijk
heb ik van alles gedaan om ’t te voorkomen, te verhelpen:
snoeien, opbinden, ondersteunen,
redden wat er te redden valt van die prachtige Annabellen,
ooit een verjaardagscadeau, hoe mooi, elk jaar genieten.
Nú zijn ze te groot, te zwaar, of, die plek is te klein,
maakt niet uit hoe je ’t bekijkt, het is ‘te’!
Ze blokkeren de boel, versperren de vrije doorgang.
Hier kan ik niet omheen, er moet wat gebeuren, het past gewoon niet meer!

Het is tijd
voor rigoureuze stappen, tijd om afscheid te nemen, op te ruimen,
tijd voor iets nieuws.
Ze gaan eruit! En het gaat nu gebeuren!
Die tuin, het is een spiegel..

Zo gaat het
Soms moet je afscheid nemen van iets waar je eerder van genoot,
omdat het niet meer past.
Aanpassen, verdragen, oké, maar er zijn grenzen.
Een regenbui, een incident, wat dan ook..
het confronteert je met de nuchtere feiten, én
het zorgt voor de energie om in actie te komen,
zó niet langer, de schaar erin!

Opruimen
Hoe is het? Zo vlak voor de vakantieperiode kan een moment zijn om stil te staan, je af te vragen
‘Wat past nog wel en wat niet meer? Wat ga ik opruimen, waar afscheid van nemen?’
Kan van alles zijn:
gewoontes, klein of groter,
terugkerende gedachten,
manieren van omgaan..
Ooit was het passend, maar nu?

Eigenlijk, als je eerlijk bent, voelt ‘t als blokkade, wegversperring,
een belemmering
naar voluit leven.

Het is tijd
voor afscheid én voor anders, iets nieuws misschien.
Met een vleugje weemoed, zeker, ook dat hoort erbij.
Zet toch de stap maar eens en
laat je verrassen!